Mens-zijn in verbondenheid : verlangen, loslaten en groeien
Eenzaamheid als symptoom van onze tijd
Eenzaamheid is geen marginaal probleem meer, maar een maatschappelijk fenomeen dat steeds vaker genoemd wordt in verband met mentale gezondheidscrises. Denk aan de toename van suïcide, de opiatencrisis, het overmatig gebruik van antipsychotica. Wat ligt daar vaak aan de basis? Niet gezien worden. Niet gehoord worden. Geen echte verbinding voelen. We moeten opnieuw op zoek naar mens-zijn in verbondenheid.
Eenzaamheid is niet hetzelfde als alleen zijn. Je kunt perfect alleen zijn zonder je eenzaam te voelen, en net zo goed omringd zijn door mensen en toch een gevoel van leegte ervaren. Het is het ontbreken van verbinding – van échte resonantie met iemand anders. En het raakt ons allemaal, op bepaalde momenten in ons leven. Als eenzaamheid chronisch wordt, krijgt het pas echt een schrijnend karakter. Deze blog gaat over het belang van mens-zijn in verbondenheid.
Verbinden is geen vanzelfsprekendheid
In onze huidige cultuur zijn we geobsedeerd door zelfverbetering en maakbaarheid. Alles moet kunnen. Alles moet sneller. We worden aangespoord om gelukkig te zijn én tegelijk volledig verantwoordelijk geacht voor dat geluk. Dat idee van “hyperverantwoordelijkheid” doet ons vergeten dat we mensen zijn, geen projecten.
We leggen niet alleen druk op onszelf, maar ook op onze relaties. Partners moeten alles zijn: lief, sterk, zorgzaam, geestig, uitdagend, emotioneel beschikbaar. Maar niemand kan al die verwachtingen waarmaken. Wanneer je niet samen blijft evolueren, ontstaat het risico dat je elkaar kwijtraakt – zelfs binnen de muren van een relatie.
Sociale media: snel contact, trage verbinding
Sociale media geven de illusie van verbondenheid. Een like, een reactie, een story. Maar het is vluchtig. In die wereld van hoogtepunten en filters is weinig plaats voor twijfel, nuance of echte nabijheid. We willen alles meteen. Maar verbinding laat zich niet forceren. Het vraagt tijd, stilte, aanwezigheid.
Sociale media kunnen een aanzet zijn tot contact, maar ze zijn nooit voldoende. Échte connectie ontstaat niet in pixels, maar in mensen. In een blik. In een gedeeld moment zonder afleiding.
Ontbinding hoort ook bij het leven
Verbinden en loslaten zijn twee zijden van dezelfde medaille. Alles in het leven beweegt. Denk aan geboren worden en sterven. We doen het alleen – en toch kan het in verbondenheid. Het besef dat alles vergankelijk is, maakt verbinding niet minder waardevol, maar net kostbaarder.
Eenzaamheid kun je zien als een vorm van ontbinding: het losraken van zinvolle verbindingen. En net zoals verbinden pijn kan doen, vraagt loslaten ook moed. Toch is het onvermijdelijk. Niemand is permanent vast te houden. En dat maakt elke échte ontmoeting bijzonder.
Verlangen is betekenisvoller dan bezit
We zijn zo gewend om te streven naar het eindpunt dat we het onderweg-zijn vergeten. Maar vaak is het verlangen zelf rijker dan het resultaat. Zoals bij een geplande reis: de voorpret, het uitkijken naar, de fantasie. Net zo werkt verbinding. Het is geen bezit, maar een beweging naar elkaar toe.
Op Hobbypartner.be krijgt dat verlangen ruimte. Je hoeft niet te forceren, te presteren of te voldoen. Je mag zoeken, ontdekken, stilvallen. En vooral: je mag mens zijn.
Er valt nog meer te zeggen over dit thema. Neem zeker een kijkje bij de gerelateerde blogteksten in het thema ‘ Verbondenheid & betekenis ‘
➡️ Wil je meer weten over de verschillende vormen van eenzaamheid in de context van mens-zijn in verbondenheid ? Lees dan het artikel van vanderpigge.nl.
.Mens-zijn in verbondenheid : Ervaar het via Hobbyparter – samen beleven, samen verbinden